10 KASIM ve RECEP KARACA ÖĞRETMENİM
1956 On Kasımında ,öğretmenim günün anlamına uygun bir şiiri okumam için beni ödevlendirmişti.
Sabah okula şiirimi ezberlemiş olarak gittim Okul bahçesinde törenin başlamasını beklerken öğretmenim yanıma geldi hazır mısın? Kurt diye çenemi okşadı,başımı sıvazladı.Sonra da elimden tuttu beni okulun sıralı çeşmelerin önüne taşıdı.Ne yapacağını anlamamıştım.Çeşmenin önünde yere çömeldi ve benim çamur sıçramış lastik çizmelerimi yıkadı ve tekrar elimden tutarak tören alanına getirdi.
Ben o gün şiirimi okudum.''Ata kim bilmiyordum işte bilmeye geldim,''Yüzünü görmemiştim,işte görmeye geldim.'' ... diye devam eden şiirimi. Bu kadar on yıllar geçti,,gene on yıllarca öğremenlik yaptım o şiire hiç rastlamadım.Belki bir eğitim şurasında sakıncalı bulunmuş ve dolaşımdan kaldırılmıştır.
Gelelim o çizmenin hikakayesine:O bir çift çizmeyi ,çok ısrarıma daynamayan annem almıştı.(Babam bakayalı olarak askere gitmişti.)Gözüm gibi koruduğum çizmemi yıkamamış,Öğretmenime ne büyük bir zahmet vermiştim.
Recep Karaca ,benim sevgilin öğretmenim. Emekli olduktan sonra İstanbula yerleşti.Malatya'ya geldikçe bana uğrar,hatırımı sorar bana da elini öpme fırsatı verirdi.Rahmetli olalı üç yıl oldu.Birçok Malatya'lının öğretmeni ve başöğretmeniydi.Mekanı cennet olsun.
Bu anımı,2014 yılı 10 kasımında paylaşmıştımm Gene 2015 yılı Ulu Önder Atatürk'ün ölüm yıl dönümünde,bir farkla yeniden paylaşacağım.Çünkü 1956 yılı 10 kasımında okuduğum şiiri google'de buldum.Teşekkürler google,
GÖRMEYE GELDİM
Ata kim bilmiyordum,
İşte bilmeye geldim.
Yüzünü görmemiştim,
işte görmeye geldim.
Babam gözyaşı oldu,
Annem saçını yoldu.
Bu bir bilmece idi,
Bugün çözmeye geldim.
Sensin yerinde bin can,
Toprak oluruz inan.
Ata'm dönüş ne zaman?
Sana sormaya geldim,
Ramazan Gökalp ARKIN
Sabah okula şiirimi ezberlemiş olarak gittim Okul bahçesinde törenin başlamasını beklerken öğretmenim yanıma geldi hazır mısın? Kurt diye çenemi okşadı,başımı sıvazladı.Sonra da elimden tuttu beni okulun sıralı çeşmelerin önüne taşıdı.Ne yapacağını anlamamıştım.Çeşmenin önünde yere çömeldi ve benim çamur sıçramış lastik çizmelerimi yıkadı ve tekrar elimden tutarak tören alanına getirdi.
Ben o gün şiirimi okudum.''Ata kim bilmiyordum işte bilmeye geldim,''Yüzünü görmemiştim,işte görmeye geldim.'' ... diye devam eden şiirimi. Bu kadar on yıllar geçti,,gene on yıllarca öğremenlik yaptım o şiire hiç rastlamadım.Belki bir eğitim şurasında sakıncalı bulunmuş ve dolaşımdan kaldırılmıştır.
Gelelim o çizmenin hikakayesine:O bir çift çizmeyi ,çok ısrarıma daynamayan annem almıştı.(Babam bakayalı olarak askere gitmişti.)Gözüm gibi koruduğum çizmemi yıkamamış,Öğretmenime ne büyük bir zahmet vermiştim.
Recep Karaca ,benim sevgilin öğretmenim. Emekli olduktan sonra İstanbula yerleşti.Malatya'ya geldikçe bana uğrar,hatırımı sorar bana da elini öpme fırsatı verirdi.Rahmetli olalı üç yıl oldu.Birçok Malatya'lının öğretmeni ve başöğretmeniydi.Mekanı cennet olsun.
Bu anımı,2014 yılı 10 kasımında paylaşmıştımm Gene 2015 yılı Ulu Önder Atatürk'ün ölüm yıl dönümünde,bir farkla yeniden paylaşacağım.Çünkü 1956 yılı 10 kasımında okuduğum şiiri google'de buldum.Teşekkürler google,
GÖRMEYE GELDİM
Ata kim bilmiyordum,
İşte bilmeye geldim.
Yüzünü görmemiştim,
işte görmeye geldim.
Babam gözyaşı oldu,
Annem saçını yoldu.
Bu bir bilmece idi,
Bugün çözmeye geldim.
Sensin yerinde bin can,
Toprak oluruz inan.
Ata'm dönüş ne zaman?
Sana sormaya geldim,
Ramazan Gökalp ARKIN
